bendeki değerleri ele geçirmek ve yok etmek için her yola baş vururlar, kuşkusuz...
İyi bilirim bana benden daha büyük dost ve düşmanın kendimden başkası olmadığını... Yine de birilerine güvenmek isterim; bunun için hoşgörü ve anlayışımı esirgemem...
Beni bana bırakmazlar ki kendimi bulayım ve güçleneyim...
Acılarım, ağrılarım, sızılarım
Hiç dinmiyor; onlar benim has dostlarım...
Arzularım, isteklerim, heveslerim
Tükeniyor; ne yapayım, ne diyeyim...
Sanmayın ki kendimle dövüşüyorum;
Aldırmayın sözlerime, düşlüyorum...
Hep teselli arardık en zor demlerde
Bile, yılmazdık gamlarda kederlerde...
Paylaşırdık aşımızı suyumuzu;
Anlaşırdık, pek bilirdik huyumuzu...
Hiç kölesi olmadık çıkarımızın;
Hep ödedik diyetini kahrımızın...
Doğal, içten ve güçlüydü arayışlar;
Asla incitmezdi dostça uyarışlar...
Değişen zaman değil, inan ki insan;
Farkındayım, yoksa hâlim pek yaman...
Soluklanırım kilometre taşında;
Umutlanırım, dost ve düşman karşımda...
Sevmesem de bakıyorum bir aynaya;
Belki de gerek yok dertleri saymaya...
C.tesi Ara. 20, 2008 7:44 pm